Wijk "Les Ternes", met gids

Zondagmorgen, 10 juni.
Gister was mijn broer Theo jarig, nog gefeliciteerd, Thé!
De weersvoorspelling voor de komende week is erg wisselvallig, maar gister begon als een heerlijke zomerdag. Blauwe lucht, witte wolken, lekker windje, dus daar heb ik van genoten.
's Morgens eerst een tijd op het terras van café Le Penty gezeten, in de zon. Dat was heel prettig. Daarna boodschappen gedaan op de markt.

's Middags ben ik weer achter de heer Evremond Bac aan gaan lopen, die “geweldige” gids.....
Hij had nu een rondleiding in zijn eigen wijk: Les Ternes, in het 17e arrondissement. Grofweg ten Noord Westen van de Arc de Triomphe/Avenue de Wagram. Een bourgeois wijk, maar ook met veel handel. Vooral de autohandel is hier goed aanwezig (voornamelijk de duurdere merken).
De gids nam ons mee via de Avenue les Ternes naar een leuke markt in deRue Poncelet. Daarna zijn we kriskras door een aantal straten gegaan. Een leuk pleintje, Place Boulnois.
Een grote FNAC, gehuisvest in een vormalig pand van Warenhuis Le Printemps. En dat zag je meteen aan de mooie ingang. Veel mooie “post” Hausmann huizen gezien. Een paar mooie Villa straatjes (vaak doodlopend, rustig, met veel groen en een paar mooie huizen). Villa des Ternes is erg mooi, maar we mochten er niet in van een vervelende, jaloerse, soms bijna gewelddadige en op macht beluste concierge! Dus die Villa zag ik alleen uit de verte...
Een mooie verscholen binnenplaats gezien. Op een andere zagen we een voormalige meubelmakerij / meubelfabriek, recentelijk opgeknapt. Er zaten nog steeds meubelmakers in, maar het merendeel is als appartement in gebruik. Op de muren in de hal is een stadsgezicht getekend.
We kwamen langs het Château Les Ternes, aan de Rue Pierre Demours, of wat er nog van over is.
Oorspronkelijk stond op deze plek een boerderij, ver buiten de stadsmuren. “Extra Muranos”, extern dus. Daar komt de naam Ternes vandaan.
We kwamen bij de Promenade Plantée (1989, aan de Boulevard Pereire). Deze is gewoon gelijkvloers, dus links en rechts heb je wel het autoverkeer. Maar zo aangenaam beplant met weer van die prachtige rozenpoortjes, mooie borders, bronzen standbeelden, veel bankjes en speelgelegenheid voor de kinderen. Heel prettig! Het is best een lange promenade. Van de Porte de Maillot bijna tot aan Place de Wagram. Ik denk toch gauw een kilometer of twee, drie. Hij bedekt een gedeelte van het tracé van de lijn RER C.
Vlakbij is een klein park: Square Bayen (1979). We zijn er even doorheen gelopen.
De heer Eifell (je weet wel) is hier ook bezig geweest. Hij heeft atelierwoningen gebouwd. Deze zijn recentelijk opgeknapt en aan de buitenkant roze en wit geverfd, eerlijk waar!
Tot slot kwamen we, via de Bouelevard Gouvion-Saint-Cyr, vlakbij de Périphérique uit. Een beetje weggedrukt in het drukke autoverkeer en de hoge gebouwen, staat een kapel. Deze wordt alleen gebruikt om doden te herdenken. Het is er mooi, kalm en rustig binnen. De gebrandschilderde ramen zijn erg mooi en helder van kleur.
We namen afscheid van de gids (misschien tot volgende week!). Ik ben teruggelopen naar de Arc de Triomphe en heb de metro weer genomen terug naar huis. Het was half zes, zaterdagmiddag. Ik zat in lijn 1 en dan kom je langs Les Halles. Veel mensen hebben gewinkeld en stapten in, beladen met pakjes en tassen.

Om half 7 zat ik in café d'Aujourd'hui. Misschien zou ik daar wat op kunnen vangen van de voetbalwedstrijd Nederland / Denemarken. Maar nee, er was rugby, en dat is in Frankrijk hééél belangrijk! En, daar kwam nog wat bij: Ik had er opeens geen internet ontvangst!! En niemand wist hoe dat nou kwam! Dus heb ik mijn roséetje verbolgen (nee hoor) achterover geslagen en ben weggegaan.
Eerst even een stukje gelopen. Aan het eind van de middag dreigde het te gaan regenen, maar dat heeft niet doorgezet. Het was weer heel aangenaam buiten.
Bij Gare de Lyon heb ik vast kaartjes gekocht voor mijn reis straks naar L'Hay-les-Roses (mooie naam hè?) waar die oudere dame van Voisin-Age nu in een revalidatiehuis verblijft. Vier maanden plat op bed, in een corset....Zielig hoor. Het is ongeveer vijf kwartier met de bus of met de RER. Het ligt ten zuiden van de stad Parijs. Ik neem kersen, abrikozen en appeltjes voor haar mee.
Ik heb ook al een extra kaartje gekocht voor Joinville, dat ligt ten oosten van de stad. Dat is vast voor dinsdag, als ik Nicole ga bezoeken.

Later op de avond zat ik bij Les Temps Modernes. En daar was niks aan de hand met de ontvangst van Internet, gelukkig maar. Ik besloot er een hapje te blijven eten (kip, met geconfijte tomaat en ui, frietjes erbij, een wijntje). En ik hoorde er ook, dat Nederland met 1 – 0 had verloren van Denemarken! Zut alors!!
Tegen tien uur liep ik naar huis. Op het plein van de markt d'Aligre was een dorpsfeest aan de gang. Ja echt, het was net een dorpsfeest! Er waren een flink aantal tafels en banken neergezet. Er was een geïmproviseerde keuken, er zat zeker honderd man te eten. Er speelde een band en er werd gedanst en meegezongen door jong en door oud. Leuk!

De weersvoorspelling voor vandaag is erg slecht. Ik ben voorbereid op van alles dus. Het is (nog) droog, met een mager zonnetje. Ik merk het wel...