Adieu Paris, Bonjour Alkmaar!

Zaterdagavond, 23 juni 2012
Ik ben weer in Alkmaar, gelukkig, voldaan en vermoeid.
Maar eerst nog even over de boottocht over de Seine en het feest van de Muziek vertellen.
Toen die stortbui viel, donderdagmiddag, liep Ineke, zonder plu, in de Jardin des Plantes, aan de andere kant van de Seine. Ze was dus doornat geregend. Maar goed, ze is gezegend met een zonnige natuur, en bleef opgewekt. We hebben haar kleding te drogen gehangen, de schoenen werden schoongepoetst, ze ging even met de benen omhoog en een kwartier later was ze er weer klaar voor!
En, het was ondertussen gewoon weer mooi weer geworden.
We zijn gaan lopen over de Faubourg St. Antoine, door de Rue de la Lappe, naar de Place de la Bastille en de Place des Vosges. En we kwamen overal muzikanten tegen. Een bijzondere meneer met een tulband op die operaliederen zong onder de arcades van de Place des Vosges. Een gezellig homo-mannenkoortje. Een koor dat franse liedjes zong. Een lief meisje dat, begeleid, door haar papa een mooi liedje zong. We zagen gekke dweilorkestjes, hoorden afrikaanse trommels en zagen veel mensen die genoten van al het leuks op straat. Het was gewoon Koninginnedag in het kwadraat!.
Om half 9 waren we in de jachthaven. Gelukkig de boottocht over de Seine gaat door! Om 9 uur zaten we pontificaal op de boot, de tocht zou tot 11 uur duren. We voeren we het kanaal af, richting Seine. Om daar te komen moet de boot dan eerst door een sluis. En die was even bezet.....en dat duurde wel drie kwartier....
Hèhè, eindelijk konden wij er door en voer de boot om kwart voor 10 de Seine op. Ineke en ik zeiden tegen elkaar: nou, dat wordt een latertje!! Maar, niets was minder waar. De kapitein wilde blijkbaar de verloren tijd inhalen, dus we spoten toch met een snelheid die Seine over!!!
We kregen er de slappe lach van. Maar afgezien daarvan, het was een sprookje om de stad zo tegen de donker wordende avondhemel te zien. De mooie gebouwen, de Eiffeltoren...
En, omdat het het Feest van de muziek was, zagen we overal drommen mensen op de kades,, overal hoorden we muziekflarden. Geweldig!
Om 11 uur waren we weer terug, verwaaid en lacherig.
We liepen naar “mijn” buurtje, en daar was het nog zooooo gezellig.
We hebben genoten van verschillende muziekgroepen. Wwe hebben een heerlijke witte wijn gedronken bij Café Aujourd'hui (Macon Village 2010), en kregen er ook nog ééntje van de zaak omdat het onze laatste avond was. Ik zag in een café, waar de ramen wijd open geschoven waren, twee mannen in een ernstig gesprek verwikkeld. En allemaal swingende mensen er om heen! In de Rue d'Aligre (van de markt) werd nog gezellige Braziliaanse muziek gespeeld.
Het was een geweldige laatste avond in Parijs. Wat een bof dat we dit nog net meemaakten.

Vrijdagochtend had ik de wekker op 8 uur gezet. Ik wilde nog even alleen door de wijk kuieren. Zag de markt die opgebouwd werd, dronk een koffie in Aujourd'hui (kreeg ik van het huis). Keek nog even bij Les Temps Modernes naar binnen, zwaaide naar de mevrouw van de Penty en liep terug naar huis. Dag leuke buurt, wat heb ik me hier thuisgevoeld!

Met Ineke samen het laatste fruit opgegeten en toen zijn we, bepakt en bezakt, naar Gare du Nord vertrokken (wat had ik een zware koffer, èn een rugzak, èn een leuk hoedje op!).
Nicole en Elisabeth kwamen ons uitzwaaien, lief hè?
De treinreis verliep heel goed. In Alkmaar stond vriendin Dhyan me al op te wachten. Ineke treinde door naar Heerhugowaard. Hallo Alkmaar, ik ben er weer hoor!
's Avonds kwamen er een aantal vrienden en vriendinnen. Mathias was er ook! Joke zong een lied, ze had een prachtige tekst had gemaakt. En ze zongen me ook met zijn allen nog toe. Ik kreeg kadootjes, bloemen (prachtige pioenrozen, ze staan nu te stralen in de vaas, Edith!). Kortom, ik had me geen leukere thuiskomst kunnen voorstellen.
Het weekeinde heb ik nodig om me echt weer Alkmaarse te voelen, Ik zit nu nog een beetje tussen twee verschillende werelden in. Maar dat gaat lukken!!

En zo komt er een einde aan dit blog. Ik vond het heel leuk om mijn belevenissen in Parijs op te schrijven. En ik vond het ook heel leuk dat jullie me gevolgd hebben.
Heel veel liefs van Ditta, en misschien tot een andere keer!