Daniel Buren in Le Grand Palais: Kleurenexplosie!

Vrijdagavond, 8 juni
Vanmorgen om 12 uur had ik met Elisabeth afgesproken bij de Arc de Triomphe. Voor die tijd heb ik de buurt ten noorden van de Champs Elysées een beetje verkend; Rue la Boétie, Rue du Faubourg St. Honoré, Rue de Balzac etc.
Ik kan niet zeggen dat het meteen oases van rust waren, maar het was er beduidend minder druk dan op de Elysées en bij de Arc de Triomphe. Want wat een hoop mensen, wat een hoop toeristen lopen daar rond!
Elisabeth opgepikt, we zijn wat gaan eten bij een bakkertje (een sandwich met kip en groentes voor mij, Elisabeth had er eentje tomaat met mozzarella).
We liepen richting Le Grand Palais, want, dat was nl. ons doel. Als het niet te druk zou zijn, wilden we de expositie van Daniel Buren zien: “Monumenta 2012”. En kijk eens aan, het was er helemaal niet druk, fijn voor ons! Kaartje gekocht en vol verwachting liepen we naar binnen. Ik had vorige week op de tv een documentaire gezien over Daniel Buren en die documentaire heeft al veel indruk op me gemaakt.

En dan loop je het Grand Palais binnen. Je komt in de hal, je ziet die grote, prachtige lichte koepel. En je ziet werkelijk een explosie van kleuren. Op de grond, in die enorme hal stonden, op palen, lichtvoetige plastic cirkels in diverse kleuren.
Door alle ramen viel het zonlicht erop, dat gaf een prachtig effect. Van de grote koepel waren om en om de ramen blauw gemaakt, en dat gaf ook een prachtig effect.
Daniel Buren heeft, in nauwe relatie met de architectuur van Le Grand Palais, een expositie neergezet waarbij hij de bezoeker uitnodigt om als het ware door een woud van gekleurde cirkels te lopen. In de loop van de dag verandert de lichtinval, en dus ook het effect. Dat wij er waren was er veel zon met witte wolken. Het is een prachtig lichtspel. Het doet denken aan gebrandschilderde ramen in een kerk, of aan perzische tapijten.....Het geheel wordt een moderne kapel van hedendaagse kunst.
Bon, bref, dat zijn allemaal mooie woorden uit de catalogus. Maar dat ik er doorheen liep of vanaf de eerste verdieping boven op de gekleurde cirkels keek, ervoer ik inderdaad iets van wat de kunstenaar heeft geprobeerd uit te drukken. Hij probeert licht en kleur te vangen, nou dat is hem wat mij betreft gelukt! Ik vond het heel mooi.

Eenmaal buiten, besloten we door te lopen naar de tuin van het Palais Royal (achter de Comédie Française). Daar staan, op een plein, veel zwart witte paaltjes, van verschillende hoogte. Ik kende die paaltjes al wel, maar wist niet dat ze van zijn hand waren. Dus, na een kleuren explosie, opnieuw even aandachtig gekeken naar deze zwart witte paaltjes. Ook mooi!
Onderweg werden we overvallen, letterlijk overvallen, door een tropische regenbui. Gelukkig waren we dicht bij de Rue de Rivoli. De stoep is daar overdekt met prachtige bogen, dus we konden een heel eind droog doorlopen.
Ook hier was het erg druk, zo vlakbij het Louvre en de Tuilerieën. We zijn nog even naar de Caroussel van het Louvre gegaan. Dat is een groot winkelcentrum onder de grond, bij de Pyramide van het Louvre (de hoofdingang). Ook hier weer heel veel mensen, heel veel drukte.
Elisabeth zocht een kadootje, maar het was ons te druk hier! We hebben even rondgekeken en zijn toen naar huis gegaan. Ik met metrolijn 1 en zij met metrolijn 7.
Ik zie Elisabeth en haar man Philippe volgende week zondag weer. Dan gaan we samen eten, als het mooi weer is, in een paviljoen in het Bois de Boulogne.

Later op de middag spoelde het water opnieuw heel heftig door de straten.
Daarna werd de hemel weer strakblauw. Geen peil op te trekken!!

Ik zit nu in in Les Temps Modernes. Ben even via de Promenade Plantée gaan wandelen. De rozenstruiken hebben te leiden onder de heftigheid van de buien. Ze hangen zwaar over het pad heen. De avondzon is weldadig, zowel voor hen als voor mij. Op de Place de Bastille aangekomen heb ik wat gedronken. Toen de zon eenmaal weg was, ben ik teruggelopen naar Les Temps Modernes. Wijntje, olijfje, mijn blog erop zetten, prettig allemaal!