Musée de La Vie Romantique (het kan niet mooier!)

Woensdagavond, 6 juni
Het weer is wat wisselvallig, maar over het algemeen heel goed. Een aangename temperatuur, met en toe wat zon, soms flinke wolkenpartijen, soms een spatje regen, maar niks vervelends.

Vanmiddag was ik op zo'n mooie plek: Ik was in het: “Musée de la Vie Romantique”. Het voormalige woonhuis van de Nederlandse schilder Ary Scheffer. In 16, Rue de Chaptal, in het 9e arrondissement. Ik had het al over hem in mijn blog van vorige week zaterdag: “Balzac en Passy”.
Ik ben met metro 1 en 12 naar St. Georges gegaan en heb eerst de buurt een hier beetje verkend (ik bevond me grofweg ten zuiden van Montmartre en ten noorden van de Opéra).
De Place de St.Georges, waar ik “boven de grond” kwam, is een prachtig pleintje, maar het lag nu helemaal overhoop. Een graafmachine was druk bezig met een heleboel werklui eromheen. Dat moet ik nog maar eens een andere keer terugzien.
Ik ben via de Rue Notre Dame de Lorette eerst naar de kerk gelopen met dezelfde naam. Binnen zag ik veel kleuren en een mooie houten preekstoel met een nog mooiere houten trap. Verder gelopen via de Rue de Châteaudun tot aan de kerk: Ste. Trinity-d'Estienne d'Orves (poepoe, wat een lange naam). De voorkant van deze statige kerk staat in de steigers, maar ik kon wel naar binnen. Een grote kerk, soberder, en met mooie ramen. Wat liep ik trouwens in een leuke buurt, wat een mooie straten. Ik zag ook nog een prachtig pleintje: Place G. Toudouze. Als je geen dichtersneigingen zou hebben, dan krijg je ze wel op zo'n pleintje.....! Ik liep verder naar de Rue Chaptal.
En daar, verscholen tussen de hogere gebouwen, was een smal straatje, de toegang tot een echt, wat je noemt, romantische plek. Een lief, klein, prachtig huis, met een tuintje, waarin ook een theehuis zat. Een paar stoeltjes en tafeltjes buiten, wat rozenstruiken en mooie bomen.
Hier heeft Ary Scheffer dus gewoond. Hij leefde van 1795 tot 1858. Het huis is in 1830 gebouwd en hij was de eerste eigenaar. Ary Scheffer is afkomstig uit een Hollandse schildersfamilie uit Dordrecht. Hij vestigde zich in 1811 in Parijs, 16 jaar jong! Hij was niet alleen hoor, maar samen met zijn broers Arnold en Henry. Het huis werd een verzamelplaats voor een intellectuele elite: George Sand, Chopin, Delacroix, Rossinni, Dickens Liszt, Berlioz en nog vele anderen. Ary Scheffer ontving ze elke vrijdag in zijn atelier, op de binnenplaats.
De kleindochter van George Sand (schrijver, maar ook schilder, 1804 – 1876) heeft veel spullen van haar oma aan de stad Parijs nagelaten. En deze hebben later een mooi plekje gekregen in dit huis. Je ziet meubels, schilderijen, sieraden. Er waren zelfs sieraden van de oma van George Sand bij! Op de achtergrond hoor je de muziek van Chopin (daar had ze toch wat mee??).
De eerste etage is gewijd aan Ary Scheffer en aan wat tijdgenoten van hem. Vooral het portret van zijn dochter Cornelia is erg mooi en van zijn (toekomstige) vrouw Sophie Marin.
Ary Scheffer had goede contacten met de hertog van Orléans (de latere koning Louis-Philippe). Hij is leraar geweest van de kinderen van de hertog en heeft veel leden van de koninklijke familie geschilderd.
Cornelia heeft in 1899 het grootste gedeelte van zijn oeuvre aan de stad Dordrecht geschonken.
Ik heb wat drinken gekocht en heb een tijd in de tuin gezeten en om me heen gekeken. Wat een mooie plek! Ik herhaal me zelf vast, maar ik zeg jullie weer: als je eens in Parijs bent: aarzel niet en ga dit mooie plekje zien!
Het is vanaf 1983 een museum van de stad Parijs, en dus, alweer, gratis!
Toen ik wegging kocht ik een ansichtkaart bij de suppoost bij de ingang. Hij zei dat hij helemaal confuus was, omdat hij zo'n mooie dame aan zijn bureau had staan. Is dat romantisch of is dat het niet. Glimlachend liep ik de straat weer op....