Film: "On the Road"

Zondagavond, 3 juni.
Vanmorgen ben ik inderdaad naar de film gegaan: “On the Road”, naar het boek van Jack Kerouac. Het was niet gaan regenen, maar het was nou ook niet heel mooi weer. En ik had zin in die film.
Kennen jullie het boek? Een beetje het lijfboek van de beatnik generatie?
Het speelt eind jaren veertig in Amerika. Sal, een jonge schrijver in de dop, ontmoet Dean, een dag na de begrafenis van zijn vader. En Dean is een charismatige jongeman, een grote charmeur. Ze worden vrienden en besluiten er samen op uit te trekken, te gaan reizen door Amerika en Mexico.
Ze zijn als het ware verliefd op de vrijheid, hebben moeite om zich te binden, willen eigenlijk alleen maar op reis zijn en op reis blijven, andere mensen ontmoeten, een tijdje met ze optrekken, en dan weer verder gaan. Een vrij en ongebonden leven hebben, tot op de bodem gaan van je emoties, geen verantwoordelijkheid willen nemen. Maar Sal wil dat op een gegeven moment wèl. Hij wil zijn schrijverstalent nu echt tot ontwikkeling brengen. Dean kan en/of wil dat niet. Aan het eind moeten ze afscheid nemen van elkaar.
Het is een lange film, ruim 2 uur, best wel een hele zit. Ik ging er blanco heen, had geen recensies gelezen. Ik hoorde van van nicht Joan dat de film te burgerlijk werd gevonden, en geen echte roadmovie was. Nou burgerlijk, burgerlijk, er waren best af en toe heftige taferelen te zien. Alhoewel, een paar stoelen verderop naast mij in de rij, hoorde ik opeens een licht gesnurk. Het bleek van een oudere dame af te komen, dus de beelden waren voor haar blijkbaar niet prikkelend genoeg om wakker te kunnen blijven......Ik vond de film de moeite waard. Wat ik wel af en toe wat irritant vond was het gebruik van een voice-over (de stem van Sal). Dan vind ik het minder makkelijk om in het verhaal te blijven. Maar nogmaals, de film is echt de moeite waard, gaan dus! Met als extraatje prachtige beelden van Amerika uit de jaren veertig/vijftig.

Toen ik naar de bioscoop liep, aan de andere kant van de Place de la Bastille, zag ik weer hordes mensen met een gezwinde pas richting het plein lopen. Wat, alweer een demonstratie? En, kijk, de wegen rondom zijn ook weer autovrij....Op het plein was het een drukte van belang.
Het was geen demonstratie, maar een grote groep wandelaars, ze maakten zich op om een grote lus door Parijs te gaan maken. Ik was net op tijd voor het startsein, leuk om te zien.

's Middags, thuis op de bank, met de tv aan om iets van de feestelijkheden in Engeland te zien, ben ik in slaap gevallen. En dat ligt echt niet aan The Queen, het schouwspel was prachtig om te zien, met al die boten op de Theems. Maar ja,wat wil je ook na een hele “nuit blanche”. Ik moest echt even wat slaap inhalen.
Na mijn verkwikkende slaapje ben ik nog even naar de Jardin de Reuilly te gaan. Daar werd een dansworkshop gegeven in de open lucht. Het was al aan de gang toen ik aankwam, geeft niks, ik heb lekker gekeken. Er deden veel mensen aan mee, er heerste een leuke sfeer. Een dame die ook toekeek vroeg aan me, met een beetje benauwd gezicht: "Is dit soms een sekte?" Nou, vraag ik jullie!
Over de Promenade Plantée liep ik terug naar huis. De irissen waren allemaal uitgebloeid, de meeste bloesem is ook verdwenen. Er zijn al verwelkte rozenstruiken, maar ook heel veel prachtige nieuwe rozen. Vooral de rozenpoortjes zijn nu overdadig vol met grote, mooie rozen.
Een lust voor het oog....(geen foto's gemaakt, sorry!).
Het weer is goed opgeknapt in de loop van de dag, de zon kwam er steeds beter bij, de lucht is weer blauw geworden!

Morgenmiddag ga ik Geny, die dame van 98, weer opzoeken, eens kijken hoe het met haar is.