Carnavalet, La Conciergerie et La Sainte Chapelle

Donderdagavond, 31 mei
Ik heb vandaag zoveel gezien dat ik er meteen nog maar een blog aan wijd. Zet jullie maar schrap, hou jullie vast en geniet samen met mij....

Het is vandaag een culturele dag geworden.
Ik ben eerst naar het museum Carnavalet gegaan. De naam heeft niets met carnaval te maken (het is de verbastering van een andere naam, welke, dat weet ik niet meer). Dit museum laat in de breedste zin van het woord de geschiedenis van de stad Parijs zien. Van de prehistorie tot aan onze tijd.
Het museum is gevestigd in twee prachtige panden in de Marais: 23, rue de Sévigny. Met een prachtige Franse tuin en een binnenplaats met een standbeeld van een wulpse en verwijfde Louis XIV (geen wonder dat de Revolutie uitbrak).
Er is ook veel over de revolutie te zien, tjongejonge, wat een heftig en bloedig tijdperk is dat toch geweest. Ik heb vooral ook genoten van de vele schilderijen over het Parijs van het Belle Époque, zo rond 1900. Wat een geschiedenis heeft Parijs. Er is héél veel, teveel om op te noemen. Alleen al om door de prachtige zalen te mogen lopen, met die mooie lambrizeringen te zien, de meubels, de parketvloeren etc etc, is al geweldig.
Als extraatje was er momenteel ook een fototentoonstelling van ene Thomas Bilanges. Hij heeft dubbelportretten gemaakt van bijna alle personeelsleden (182 !) van het museum, met iets uit het museum. Zij gaven aan wat hun favoriete portret was. En hij maakte daar een prachtig dubbelportret van. Wat een hommage aan het museumpersoneel, wat zullen ze trots zijn. Alle portretten hangen, in alfabetische volgorde, op een rij in een galerij. Maar als je bij een schilderstuk/kunststuk stond, wat was uitgekozen door iemand van het personeel, stond daar in het klein ook weer het dubbelportret bij tentoongesteld. Heel leuk!
Het museum is van de gemeente Parijs, de entrée is...gratis! Dus, als jullie eens in Parijs zijn, ga erheen zou ik zeggen!

Daarna ben ik gaan lopen. Door de Rue des Francs Bourgeois, linksaf via de Rue Vieille du Temple, ik stak de Pont Louis Philippe over en kwam op het westelijke puntje van Île St.Louis uit. Ben even naar de kade afgedaald, op de punt zaten mensen te picknicken. Heerlijk, met een fris windje erbij en de Seine zo om je heen! Ik nam de Pont St.Louis en kwam op Île de la Cité.
Ik liep langs de Notre Dame tot ik bij de Sainte Chapelle kwam op de Boulevard du Palais. Die kapel wilde ik graag bekijken. Ik had al vaak gehoord hoe bijzonder die was, dus dat werd hoog tijd. Maar..... zut alors, ik zag een lange rij wachtenden van wel minstens een uur!
Een bode vertelde me dat, als ik verderop een dubbel kaartje kocht, èn voor de Conciergerie èn voor de Sainte Chapelle, en terug zou komen en met dat kaartje wapperde, ik niet in de rij hoefde te staan. Zo gezegd zo gedaan. Kostte wel € 12,50 maar dan heb je ook wat.
Ik ben eerst de Conciergerie gaan bekijken. Wat is dat een geweldig mooi en indrukwekkend gebouw. Het was eerst onderdeel van het koninklijk paleis (samen met wat nu het Paleis van justitie is en de Sainte Chapelle). Vanaf de VIe eeuw had Clovis, de eerste Franse koning, er al zijn onderkomen. Later werd de Conciergerie de staatsgevangenis.
Een adembenemend gebouw, en wat zijn er veel mensen hier opgesloten en veroordeeld (bijna allemaal!) tot de guillotine. Marie Antoinette heeft er, de laatste 2 maanden van haar leven, gevangen gezeten. En Robespierre zelf, enkele uren voor hij naar het schavot werd geleid.
Huiveringwekkend en interessant tegelijk. De Conciergerie had de beruchte reputatie de meest strenge gevangenis te zijn. In de cellen zaten soms wel honderden gevangenen, onder heel slechte omstandigheden. Er zijn hier vreselijke dingen gebeurd, maart het gebouw is er niet minder mooi en indrukwekkend om. Ik ben blij dat ik het gezien heb.

Als toetje de Sainte Chapelle. En dan val je stil, wat een pracht, wat mooi, wat.....er zijn gewoon geen woorden voor. Een kleine kapel, hoog en rank met een spitse toren, op de binnenplaats van het Ministerie van Justitie (ik zag veel toga's voorbijlopen). Ik ben naar binnen gegaan. Heb een paar foto's gemaakt en vooral om me heen gekeken. De gebrandschilderde ramen in de bovenkapel zijn heel erg mooi. Je ziet o.a. 1113 taferelen in 15 ramen. Ze vertellen het verhaal van de Mensheid, Genesis en de wederopstanding van Christus.
De heilige kapel was oorspronkelijk gebouwd om heilige relieken te bewaren. Met de aankoop van deze relieken (voorheen in het bezit van de keizers van Constantinopel) verhoogt Lodewijk IX het prestige van Parijs en van Frankrijk. Parijs moet het nieuwe Jerusalem worden, de 2e hoofdstad van het christendom!! De bekendste reliek is de doornenkroon, ook is er een fragment van het Heilige Kruis. Deze relieken worden nu bewaard in de schatkamer van de Notre Dame.
Ook voor deze kapel geldt dat het een bezoek dubbel en dwars waard is.

Bijna duizelig liep ik naar buiten. Het was teveel om te bevatten.
Ik stak de Seine over (in zuidelijke richting) via de Pont St.Michel, wierp een schuin oog op de fontein en op de drukte bij de Place St.Michel, kocht een crèpe (hoe prozaïsch ook, maar ja, ik had trek) en pakte de metro bij Sully/La Sorbonne.
Bij Gare d'Austerlitz stapte ik uit, stak weer de Seine over, nu in noordelijke richting, en liep in een lekker fris windje over de Pont d'Austerlitz.
Bij Gare de Lyon aangekomen dacht ik opeens aan mijn Pikolinos, en ja hoor, de schoenmaker heeft ze gemaakt. Hij heeft een goede oplossing bedacht, niet zo elegant (het lijkt net of mijn schoenen nu pleisters dragen), maar toen ik ze aantrok dacht ik meteen opgelucht: jippie, dat gaat goed!
En dat voor € 7,-. Dus ik loop er nu gelukkig lekker op, mijn kleine teen gedraagt zich netjes!