Tuinen en Museum Albert Kahn. Auteuil

Donderdagmorgen, 31 mei.
Ik was het al heel lang van plan, maar gisteren kwam het er eindelijk van: Ik heb de tuinen en het museum van de heer Albert Kahn (in de Rue du Port) bewonderd.
Ik pakte metrolijn 10, tot het eindpunt, Boulogne/Pont de St. Cloud in het zuid westen van de stad. Ik ben dan al over de Seine heen gegaan, maar omdat hij een enorme lus maakt, terug naar het noorden, loop je hier toch ook weer tegen de Seine aan. Ik zag aan de overkant op een heuvel, het kerktorentje van St. Cloud.
Even wat achtergrondinformatie:
Wie is die Albert Kahn? Hij is geboren in 1860 in de Vogezen en kwam uit een gegoede familie. Op zijn 16e jaar ging hij naar Parijs en werd bankemployé. En ruim 20 jaar later, in 1898 bezat hij zijn eigen bank! Hij had een droom en een ideaal: “Universele vrede voor iedereen, meer begrip voor elkaar en internationale samenwerking”. Onder andere voor dat doel liet hij zijn verschillende tuinen maken, geïnspireerd door verschillende landen en culturen. Hij was ook een een beroemde amateurfotograaf. Hij maakte grote reizen en legde met zijn foto's de cultuur van landen en volken vast.
Met zijn fortuin stelde hij teams samen die de wereld over reisden en de verschillende culturen vastlegden.
Zijn foto's zijn van grote historische waarde. In het museum worden zijn zogenaamde autochromen tentoongesteld, foto's en films. Je krijgt een goede indruk hoe het leven begin 20e eeuw moet zijn geweest. De foto's hebben een kleur en een prachtige helderheid, heel bijzonder.
De beurskrach van 1929 maakte Albert Kahn failliet. In 1936 koopt de overheid zijn huis en de tuinen. Hij overlijdt in 1940. Het museum is in 1986 tot stand gekomen.
Ik kocht een kaartje (slechts € 3,-!) en besloot eerst de tuinen te bekijken. Ik liep een Japanse tuin in. Er stonden een paar Japanse huisjes van eind 19e eeuw, lieflijk en mooi. Ik liep langs een rozengalerij en het Palmerium (de wintertuin), door het zogenaamde “Blauwe Woud” met veel van die enorme blauwsparren. Ik kwam door een moerasgedeelte (Le Marais) en door een bergachtig gebied. Dit laatste is ter herinnering aan de Vogezen, de geboorteplek van Albert Kahn. Ik zag de Engelse tuin. Het langst ben ik in de hedendaagse Japanse tuin gebleven, wat een feest voor het oog, wat een weldaad voor de zintuigen. Grote karpers in de vijver! Geweldig!
In het museum heb ik de foto's van de vaste kollektie van Albert Kahn bewonderd. Er was ook een tijdelijke expositie over Mongolië, van Stéphane Passet, een teamgenoot van Kahn. Door de val van het Rijk van Mantsjoerije (?? hoe schrijf je dat?) in 1911 gebeurde er veel en ze wilden de veranderingen vastleggen. Stéphane Passet was er in 1912 en 1913. Zijn foto's en films zijn adembenemend.
De tijdelijke exposities zijn steeds gewijd aan de cultuur van een land.
Tot slot een mooie uitspraak van Kahn: “De menselijke waardigheid behoort niet tot een enkele gemeenschap. Zij verdient de achting van de totale menselijke samenleving”.
En zo is het!

Ik heb koffie gedronken op het terras van brasserie Jean Baptiste. In het boek: “Paris, Couleur Locale” van John H. Boom staat o.a. ook een foto van dit terras. Ik heb het ze (natuurlijk!) laten zien!

Ik nam de metro terug naar huis en maakte een klein omweggetje naar Auteuil, ik was toch in de buurt. Ik ben er al eerder geweest (zie mijn blog van 28 maart: “Winkelen, Auteuil en geen fototoestel mee”. Is het al weer zo lang geleden, ja, zo lang is het al geleden!). Ik heb alsnog wat foto's gemaakt van de Art Nouveau huizen van architect Hector Guimard (die van die mooie metro-ingangen!). Want dat hadden jullie nog van me tegoed.. Ik heb zijn eerste huis weer gezien uit 1895, 14, rue de la Fontaine: Castel Béranger. Het ontwerp is nu volledig uit de tijd, vindt “men”. Het is een beetje een rommelig gebouw, er zijn veel verschillende materialen gebruikt. Maar toch, het heeft zijn charme.
Op nr. 60 van dezelfde straat staat ook een mooi huis van hem. En op Avenue Mozart 122 vond ik nog een mooi voorbeeld.
Wat een mooie wijk is dit toch, ik genoot er opnieuw van.

Terug bij Gare de Lyon vertelde de schoenmaker me beschaamd dat hij mijn Pikolientjes was vergeten, geeft niks, morgen is er weer een dag!
Het was nog warm, het leek wel of er onweer in de lucht zat. Maar dat is toch uitgebleven.
Wel viel er gisteravond een regenbui, maar niks vervelends hoor.

Vanmorgen is de lucht blauw met een paar wolken hier en daar. Het is minder warm, maar heel aangenaam om buiten te zijn.